1. W sytuacji z drukarzem mieliśmy do czynienia z przedsiębiorcą, który od początku odmówił wykonania usługi. W przypadku Facebooka, coś w rodzaju zerwania umowy po wyłożeniu ponad 200 tys. zł na promocję tego profilu. I nie wiedzą nawet dokładnie, za które wpisy.

2. W przypadku drukarza, ma on konkurencję, która nie odpuści sytuacji do wypromowania się na tej sprawie jakimiś (mniej lub bardziej szczerymi) hasłami o inkluzywności itd.
W przypadku Facebooka, ma on pozycję, sprawiającą że rząd prowadzi tam swoje profile, a także wydaje miliony na reklamy (stawiam że kilka procent przychodów Facebooka w Polsce), na partyjną propagandę. To moim zdaniem stawia tę platformę w wyraźnie innej sytuacji

Kolejna sytuacja, w której dysonans poznawczy jest nie tylko pożądany, ale wręcz konieczny.

Temat już dawno był zgłaszany i nic z tego nie nie wychodziło: http://prawo.vagla.pl/node/10160
@seachdamh @miklo @mkljczk

Jestem pod wrażeniem. Poza nieco zbyt potocznym stylem - dobra argumentacja. Szkoda że przy tym musiał wykonać atak na innych, czyli tych mało zdefiniowanych "lewaków". Natomiast linia obrony, że FB odmówił usługi bez uzasadnienia nie może się utrzymać, podobnie jak to, że tam wydali mnóstwo pieniędzy. Wydali i otrzymali usługę, za którą zapłacili. Reszta to klasyczny błąd - budowanie swojego biznesu na cudzym podwórku:)
@pronto

Ksiądz pana wini, pan księdza, a nam biednym zewsząd nędza.

Myślę (i cieszę się z tego), że powoli i w bólach podążamy od legalistycznego przerzucania się regulaminami (które w dużych społecznościach są niezbędne -- i dlatego duże społeczności powinny wymrzeć jak najszybciej) w stronę negocjowania zasad (kon)federowania się społeczności małych i spójnych. Kolejnym etapem będzie stworzenie jakiegoś standardu (który będzie oczywiście forkowany) protokołu skonfederowanych sieci. I tych sieci będzie więcej niż jedna (mam nadzieję) i na pewno co najmniej jedną z nich będzie sieć konfederująca faszystów i ich adherentów.
I te sieci będą jakoś ze sobą współistnieć, komunikować się, a nawet -- o horribile dictu -- czasem współpracować.
Alternatywą jest wyparcie z dyskursu publicznego niepomijalnej grupy współziomków, a zarazem przeciwników politycznych. Jak to się skończyło -- widzimy dzisiaj w postaci trumpizacji USA i kaczyzacji Polski. Nie chcemy iść tą drogą, mam nadzieję.

Nie, żebym miał jakieś genialne rozwiązanie, jak to ma działać. Ale coś trzeba będzie wymyślić.

A co programu faszystów, to bardzo ładnie przedstawiono go tutaj:
https://szmer.info/post/14259

Natomiast bardzo mnie niepokoi zaściankowość tego wszystkiego. Naprawdę NIKT z tych kretynów nie zdaje sobie sprawy, że walczą o władzę na topniejącej pod nogami krze... Co za kmiotki.

A jak dodać do tego mikrofalówkę w jaskini, to już ho, ho. I nawet żadnej analizy nie trzeba.
I to nie jest wniosek z kapelusza, tylko poważny argument, no nie?

Przecież i tak anarchiści chcą wszystkich zabić, prawda?

Zabawne jest, że ja ani przez moment, w żadnym moim tekście nie twierdzę, że anarchizm (wielka litera całkowicie zbędna) może czy powinien być wprowadzony w większej skali.
(1) Wymagania moralne anarchizmu są tak wysokie, że nie spodziewam się, aby więcej niż 3% populacji było gotowe do życia na ich podstawie (i nie, żebym siebie zaliczał do tych 3% -- pod tym względem sporo mi jeszcze brakuje). Może być tak, że po kilku pokoleniach ten odsetek wzrośnie, powiedzmy do 5-7%. A może nie.
Jednym ze stałych tematów moich dyskusji z ludźmi ze środowiska anarchistycznego jest właśnie to, czy anarchiści są moralnie odpowiedzialni za to, aby zaproponować (z-a-p-r-o-p-o-n-o-w-a-ć) reszcie ludzi jakieś modele "okołoanarchiczne", które pozwoliłyby wyjść z paradygmatu przemocy, dominacji i konkurencji, niekoniecznie odrzucając zewnętrzne reguły moralne, co jest istotą moralności anarchistycznej (por. Wolff). Jest takich modeli trochę, głównie historycznych (opisuje je także Gelderloos), ale też trochę nowoczesnych. Pytanie jest, czy anarchiści mają obowiązek je promować dla tych, dla których anarchizm jest za trudny. Osobiście uważam, że tak, ale nie mam wielu sojuszników.
(2) Odtwarzanie się struktur hierarchicznych w miarę rozrastania się grupy jest opisane na tysiąc sposobów, poczynając od nauki o zarządzaniu. Co najmniej od 7 lat (na tyle są dowody w internecie) nawołuję do tworzenia skonfederowanych struktur opartych na liczbie Dunbara i jednym stopniu separacji społecznej, powiązanych w zdecentralizowaną sieć społeczną, której niezłym odzwierciedleniem jest fediverse. Oczywiście oznacza to zmianę całej dynamiki społeczno-gospodarczej (patrz propozycje dewzrostu) i w konsekwencji politycznej, ale patrząc na galopujący wszechkryzys stwierdzam, że wystarczy poczekać, aż dysfunkcja infrastruktury zrobi robotę. Oczywiście nie bezczynnie (por. Starhawk i permakultura społeczna)

Wniosek: dajcie sobie spokój z chochołami, bo moje poglądy nie są takie, jak Wam się wydaje po lekturze popularnych (nie moich) tekstów. Jak ktoś chce rozmawiać, to ja chętnie. A jak chce się wygłupić, to nawet pomogę.

Gelderloos też to potwierdza. Jego receptą jest obalenie kapitalizmu i państwa "po całości". Moją zaś edukacja, agitacja i organizacja, podczas gdy wszechkryzys robi za nas robotę destrukcyjną.

Jednym z uroków anarchizmu jest, że nie proponuje on jednej i jedynie słusznej drogi.

Przepraszam, ale nie dam rady doczytać. Nawet podobał mi się podrozdział o edukacji. Jednak ta powtarzająca się pogarda dla inaczej myślących mnie odrzuca. Jak ktoś lubi czekoladę, to jest "czekoladoholikiem". Jak zajmuje się technologiami bardziej zaawansowanymi niż melioracja, to jest fanem migających światełek i gadżetów przeznaczonych do kosza. Nie mogę. I ciągle o reżimie, tyranii, niewolnikach itp.
@petros