Z tymi środowiskami LGBTQ+ zadowolonymi z umowy koalicyjnej to jest czysty przykład walki klas. Zadowolenie wyrażają ci z wielkich miast, z książkami wydawanymi przez KryPol, występujący w TVN, ci których stać na tranzycje. Reszta - jak u Balcerowicza - ma zamknąć japy i cieszyć się z sukcesu, który będą oglądali głównie na ekranach i w wykonaniu tych pierwszych, którym mają wierzyć na słowo, że jest dobrze.

To jest Polska, znamy to nie od dziś, wąskie grono beneficjentów zmiany będzie mówiło szerszemu gronu liżących pączki przez szybę, że są powody do zadowolenia. A jak nie wierzysz, to jesteś malkontent i przeszkadzasz.

Ja mogę sobie pozwolić na to żeby mieć to w piździe, ale już moje skromne zasięgi wystarczą, żebym miał w dmach queerowe pary proszące o nagłaśnianie zbiórek bo żyją w antyludzkim państwie i kiedy następuje zmiana, to dla wybranych, którzy już pokazali, że postulat o GRANTACH (xD) jest ważniejszy niż cokolwiek dla szarych (nawet jeśli tęczowych) zjadaczek i zjadaczy chleba.

I nawet jeśli zmieni się cokolwiek, choćby to minimum jakim są związki partnerskie, to wkurwienie queerowych osób, które akurat nie są popularne jest nie tyle zrozumiałe, co uzasadnione.

I myślę, że jak lewica w PL ma od zawsze problem z połączeniem queeru i tradycyjnych kwestii pracowniczych/socjalnych, to tu jest pole żeby to jakoś pokleić. Nie wierzę że to się stanie, ale ta możliwość jest w tym miejscu, gdzie na naszych oczach właśnie łączą się aspekty queerowe i klasowe.

No ale lewica Czarzasta walki klas nie dostrzeże choćby się o nią na ryj miała wyjebać, a i ta część aktywistów która już wita się z gąską po wygranych (dla nich) wyborach również.